Vandaag zouden wij de grens van Senegal passeren. Dit zouden wij in het moeilijk bereikbare Diama doen in plaats van in het veel beter bereikbare Rosso. De reden hiervan is dat in Rosso de corruptie nog veel groter is dan in Diama.
‘s-morgens rond half 9 zijn wij vertrokken bij het hotel en na eerst een 80 km asfaltweg gehad te hebben, werd daarna de rit vervolgd over zeer slechte paden. Harde ondergrond met zeer diepe sporen, met name voor de motorrijders is dit goed op letten. Deze paden waren in totaliteit een kleine 100 km en wij hebben daarom tot 2 uur gereden om de grens van Mauritanië te bereiken. Hier moesten wij eerst een kanaal over en wat hier met name opviel was het feit dat er 2 Nederlandse binnenvaartschepen aan de kade lagen. Waarschijnlijk verkocht aan het buitenland na de sanering van binnenvaart in Nederland.
Aan de grens van Maurentanie hebben wij ongeveer een uur moeten wachten voordat wij dit land mochten verlaten. Op naar de Senegalese grens die ongeveer 500 meter verder op lag. Allerlei gedoe met papieren en na het betalen van het nodige smeergeld, € 50,– per voertuig, mochten wij na een kleine 2 uur wachten eindelijk de grens oversteken. Voor de douane en de politie toch een mooi zakcentje van ruim € 1.000,–, terwijl een maandinkomen onder de € 100,– ligt.
Het ergste was nog de temperatuur, je kon nergens in de schaduw aan deze grenspost, maar de rijtemperatuur van de auto’s was rond de 44/45 graden. In de zon wordt je dan ongeveer gekookt. Veel water drinken en rustig blijven is het devies.
Het was inmiddels donker toen wij bij de grens konden vertrekken en je komt zowaar in een andere wereld. Het is veel groener, vogels die fluiten, de mensen zijn veel kleurrijker gekleed, druk op straat e.d.. Wel is het gevaarlijk om ‘s-avonds te rijden: grote gaten in de weg, koeien op straat en zelfs een auto en een loader met panne staan onverlicht op straat.
Wij zijn deze avond doorgereden tot de havenstad St. Louis, waar gelukkig een zwembadje bij het hotel was, zodat wij konden afkoelen. Tot onze grote verbazing was er ook koud bier te koop, lekker na zo’n dag in de hitte. Heel anders dan Mauritanië. In dit hotel was ook weer beperkt wifi mogelijk en na een duik in het zwembad, eten en een koud biertje hebben wij onze ervaringen met Mauritanië gedeeld. Ook nog het een en ander op internet opgezocht over dit land en wat blijkt: in 1991 is de slavernij pas afgeschaft en vanaf 2006 is slavernij pas strafbaar. Onze conclusie was: Mauritanië is een land waar je niet wilt zijn.
hoi team x inderdaad mauritanie is een land waar je niet wild zijn ,maar aan de andere kant je had dit stuk van de rit niet willen missen , nu heb je zelf kunnen ervaren en zien hoe het daar is , dat kun je van tv beelden of als iemand je het verteld toch niet zo bevatten . nu op naar je rust dag in dakar , biertje !!!!! bij het zwembad ; gr maarten